Μια φορά
κι έναν καιρό
το δώρο της ζωής
νοσταλγούσε το χειρόγραφο
ψυχής για τις απόκρυφες ώρες του.
Ήταν εκεί στο μέρος όπου κρύβονται
τα όνειρά του και ο περιπλανώμενος
έρωτας ξεκίνησε ταξίδι να το βρει...

 _Εύχομαι να αυξηθούν
αυτές οι υπάρξεις ανάμεσά μας 
και να πραγματοποιηθούν όλες οι ευχές
αυτές οι ευχές που ειπώθηκαν με τα χείλη
και αυτές που έγιναν σιωπηλά με τα μάτια κλειστά
χωρίς να γραφτούν πουθενά
γιατί σημασία δεν έχει το μέγεθος των πράξεών μας 
αλλά η ποσότητα αγάπης
που βάζουμε σε αυτές...

Μαρία Πεπικίδου: Συγγραφέας, Ποιήτρια